Kilka wybranych przykładów i fotorelacja z wydarzenia
Byliśmy partnerem konferencji organizowanej przez Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku. W trakcie trzech dni odbyło się wiele świetnych prezentacji i wydarzeń, w których z ciekawością braliśmy udział i ja również miałam okazję podzielić się spostrzeżeniami, trendami i ciekawymi inspiracjami z instytucji kultury z różnych krajów. Wydarzenie organizowane jest od kilku lat, zawsze licznie przyciąga pracowników rozmaitych instytucji kultury, bardzo się cieszę, że mogłam podzielić się swoimi tezami i przemyśleniami z większym gronem odbiorców. Tutaj kilka z nich.
fot. Paweł Jóźwiak | Forum Kultury Cyfrowej x Instytu Kultury Miejskiej w Gdańsku
Jestem silnie przekonana o tym, że instytucje kultury mają w swoich rękach świetny materiał, który warto wykorzystywać są to: zasoby, kolekcje, historie budynków, w których się mieszczą lub wyjątkowe lokalizacje. W trakcie prelekcji zależało mi na podkreśleniu tego, jak bardzo warto ten potencjał wykorzystać. Dla zobrazowania takiego podejścia przytoczyłam jedną z moich ulubionych cyfrowych opowieści o twórczości holenderskiego malarza Johannesa Vermeera, którą zrealizowało Rijksmuseum Amsterdam.
To co charakterystyczne dla projektów immersyjnych, do których ten sposób przybliżenia twórczości artysty zaliczam, to pobudzenie zmysłów odbiorców. Udało się to przez dźwięk, ruch, obraz, zaangażowanie przez umożliwienie użytkownikom samodzielnej eksploracji rozdziałów, nawiązanie więzi i wywołanie emocji z pomocą lektora-przewodnika (głosu użyczył znany brytyjski aktor Stephen Fry) oraz wzbudzenie uważności przez czułość wyrażoną w tytule, w sposobie prezentacji detali.
Inną inspiracją z kategorii narracyjnej jest projekt – który na potrzeby prelekcji nazwałam powieściowym – strona z kolekcjami Van Gogh Museum. To co przykuło moją uwagę i uważam, że udało się osiągnąć, to pobudzenie ciekawości przez konteksty tematyczne, uważność na potrzeby różnych grup użytkowników przez zaoferowanie materiału do eksplorowania m.in. dzieciom, profesjonalistom, osobom zafascynowanym twórczością i postacią artysty. Imponującą skalę tego cyfrowego projektu oddaje mnogość dróg dotarcia do różnorodnych treści.
Głęboko wierzę, że dialog to remedium na polaryzację i instytucje kultury są wspaniałymi ambasadorami takiego podejścia w komunikacji ze społecznościami. W celu wyjaśnienia mojego punktu widzenia, wspomniałam o dwóch pojęciach: crowdsourcing oraz hiperlokalność.
Crowdsourcing jako praktyka, która polega na pozyskiwaniu materiałów od społeczności, może obejmować gromadzenie informacji, rozwiązanie problemów, opracowanie projektów lub tworzenie treści za pomocą otwartych zaproszeń do współpracy, zwykle poprzez platformy internetowe.
Hiperlokalność z kolei to koncentrowanie się na bardzo małych, lokalnych obszarach i społecznościach w ramach działań marketingowych, informacyjnych, czy organizacji wydarzeń. Oba te podejścia uważam za przejaw działań, na które decydują się instytucje otwarte i uważne na swoich odbiorców. Przykładem takiej otwartości jest kampania o nazwie Polyphony, którą zrealizowało Centrum Sztuki i Mediów w Karlsruhe (Zentrum für Kunst und Medien).
Centrum zaprosiło odbiorców, artystów oraz pracowników do wypowiedzi na temat tego jaką instytucją powinno się stać w przyszłości. Wypowiedzi można było wysłuchać na stronie internetowej oraz na instagramie instytucji. Akcja została uwieńczona wydarzeniem. Instytucja zapytała swoich odbiorców o zdanie, wzięli oni czynny udział w planowaniu przyszłości instytucji.
Projekty o cechach dialogu zachęcają do wypowiedzi w rozmaitych formach, świadczą o otwartości instytucji na inny punkt widzenia, wzmacniają więzi i poczucie wspólnoty, pozwalają się uczyć od siebie wzajemnie i rozwijać wszystkim stronom i korzystać z technologii w służbie budowania bliskości.
fot. Paweł Jóźwiak | Forum Kultury Cyfrowej x Instytu Kultury Miejskiej w Gdańsku
fot. Paweł Jóźwiak | Forum Kultury Cyfrowej x Instytu Kultury Miejskiej w Gdańsku
fot. Paweł Jóźwiak | Forum Kultury Cyfrowej x Instytu Kultury Miejskiej w Gdańsku